Novo caderno, casa nova
Volto a este medio, despois de meses e meses sen escribir. Moitas cousas cambiaron nestes tempos: a cidade, o traballo, a casa... ¡ata a hipoteca, iso que semella estar sempre aí! E ainda virá un cambio máis fondo e que fai que ande nas últimas semanas de moi bo humor, malia as náuseas e o cansanzo ocasional. Houbo diversas razóns para deixar o blog anterior: por un lado, o contacto co mundo do ladrillo para facer a mudanza deixoume sen folgos para a "lírica". Despois, solventado ese problema, tiven problemas de adaptación á nova cidade (iso que lle chaman morriña e que eu pensaba que os galegos só sentiamos por Galiza... pois non, eu botaba en falta aquela Roma belloteira e, sobre todo, os amigos que alí deixei). O cambio no traballo tamén foi demoledor: moreas de papeis, xefes que dan ganas de facer que lle abran a unha un expediente disciplinario con razón e, ainda que con boa relación cos compañeiros, sempre tratando de mediar nos conflictos que levan anos enquistados entre eles. Isto é en parte unha disculpa pola miña despedida á francesa... non fun quén de contestar aos amables comentarios que apareceron na última entrada do meu blog. Ao principio, porque non pensaba que fose a última en realidade, despois, por puro desánimo e máis tarde, porque parecíame case inútil unha despedida.
En fin, que aquí estou e quero quedar nesta casa nova que quero poñer tan linda coma a da foto. Supoño que terei alomenos un lector: o que leva insistindo periódicamente que volte a escribir.
Vémonos.
5 comentários:
Ola, Hai Cada. Canto tempo dende a última vez :) Parabéns polo que se intúe tras ese cativo malestar :)
Unha aperta,
Cau
(Por certo, que tal os estudos? Se precisas algo -non sei por onde vas- dimo)
Vaia! Noraboa polo que vai vir. E que ben que volviches (tamén case á francesa) :)
Diosss, cantas veces entrei na páxina vella, ainda o fixen a semana pasada. Canto cavilei sobre que che pasaría (sobre todo porque cando eu desaparecín temporalmente do blog foi por cousas malas). E canto me alegro de volverte a ler, de saber que as cousas van ben, e van para mellor ainda.
Unha apreta enorme (pero con coidadiño, jeje).
Ola! que ledicia atoparte de novo!!!! en serio, unha alegia grande grande...
Olaaaaa compañeiros.
Cau: non topo o teu blogue :(. ¿Hai outro proxecto por aí? Os estudos van piano, piano. Es sen saber moi ben qué facer o curso que ven... por un lado, temo aburrirme tantos meses sen traballar. Por outro, todos "os expertos" suxiren que non terei tempo para nada.
Gradicela: Graciñas! A volta é discreta porque ainda teño as orellas baixas da non-despedida.
Nenodadorita: Eu entrei varias veces na túa durante o parón... espero que o malo teña pasado xa e quede esquecido. Outra aperta.
Torredebabel: contigo quedei especialmente mal: mandáchesme un correo e prometín colaboración... uff, qué vergoña. Espero que me disculpes. Vexo que o teu blog segue adiante con esas novas da Galiza de ultramar. Bicos.
Enviar um comentário